Bertine

"Hallo Dee,

Heel erg bedankt dat je Leontien en alle andere vrouwen boven de 40 op zo'n mooie manier hebt gefotografeerd. Het feit dat echte schoonheid niet langer alleen een kwestie is van "jong en perfect" wordt steeds zichtbaarder. Ga zo door!

Hartelijke groeten Bertine"

Nadat ik dit bericht had ontvangen, vroeg ik haar natuurlijk of ze wilde deelnemen aan mijn project. Zonder iets over haar te weten, wist ik, vanwege het persoonlijke en vriendelijke bericht dat ze me stuurde, en door naar haar Instagram-profiel te kijken, dat ze een mooie, sterke en inspirerende vrouw was:

Vertel ons wat je graag wilt dat we over jezelf weten.

Een aspect van mij is moeder zijn. Ik wil je graag vertellen over onze eerstgeborene, die mijn leven veranderde. Ik denk dat dat is wat elk kind doet, je leven op een manier veranderen waarop je je niet kunt voorbereiden.

17 augustus 2002 werd Marcus geboren. Hij moest meteen naar de neonatale zorg en ik werd meegenomen

naar de operatiekamer vanwege overmatig bloedverlies. Toen ik terugkwam van

operatie, Marcus was er niet. Een delegatie van 4 artsen kwam onze kamer binnen en dan weet je; er is iets heel mis. Marcus is geboren met het syndroom van Down.

. Dit is het moment waarop je dat grote gekras hoort in je prachtige baby

fantasieën En dit is het moment waarop je beseft dat dit geen 'retour afzender' zaak is. De realiteit slaat hard toe. Mijn eerste reactie was dierlijk, een van afwijzing, ik kon het gewoon niet overzien. Maar dat duurde niet lang, het moederschap nam het over en een diep gevoel van acceptatie.

Het deed me echt beseffen dat er geen zekerheden zijn in het leven. Nu kan ik zeggen dat ik zo blij ben dat we nooit tests hebben laten doen. Er was een grote kans dat we toen de 'verkeerde' beslissing hadden genomen. Want nu, als ik naar Marcus kijk, is er geen geldige reden geweest om een abortus te laten doen.

Er is iets magisch aan deze mensen, en het zou een grote fout zijn om hen uit onze samenleving te verwijderen. Ze stralen zoveel liefde en vreugde uit (en ja, ze kunnen ook een pijn in de kont zijn...). Ze zijn meesters in het leven met een open hart... Sociale media hebben echt een positieve bijdrage geleverd aan het beeld van downsyndroom, net zoals Denise dat doet met ons vrouwen over 40, het is niet zo erg als je denkt. 😉

Wat doe je voor werk?

Ik heb mijn eigen massagepraktijk in Breukelen en ik geef les op een massageschool. Momenteel studeer en beoefen ik seksuele Kung Fu. In de kunst van seksuele kung fu leren zowel mannen als vrouwen hun persoonlijke energie tot buitengewone niveaus te versterken. Door deze transformerende praktijk zal je seksuele energie exponentieel toenemen, samen met je vermogen om van seks te genieten, je lichaamsbewustzijn, je zelfvertrouwen en je capaciteit om echt vanuit het hart contact te maken met een ander wezen.

Je intuïtie zal zich ontwikkelen, evenals je gevoeligheid voor je eigen grenzen en die van anderen. Dit resulteert in een respectvollere manier van omgaan met iedereen, inclusief jezelf. Hoe meer mensen dit weten en oefenen, hoe beter en veiliger onze wereld zal worden om in te leven en #metoo zal een heel andere betekenis krijgen. Mijn toekomstplan is om andere vrouwen te begeleiden in dit proces van het worden van een gezond seksueel wezen...

Wat is het Grootste Risico dat je Ooit Hebt Genomen?

Wat is een risico? Het is een gevolg van een actie die wordt ondernomen ondanks onzekerheid. Ik heb er een paar genomen, maar de eerste was 14 jaar geleden. Op dat moment besloot ik de vader van mijn twee kinderen te verlaten, die toen 1 en 3 jaar oud waren. Het begon allemaal op de dag dat hij me vertelde dat er 'een andere vrouw' was.

Nadat ik boos wegging, realiseerde ik me snel dat woede niet de oplossing was en dat het NIET om de andere vrouw ging. Dit ging over ons... 'de ander' was niets meer dan een teken dat het niet werkte tussen ons. Dus besloot ik goed in de spiegel te kijken. Wat wilde ik eigenlijk? En ik realiseerde me dat ik mezelf volledig was kwijtgeraakt, dat ik zijn leven leefde en dat ik helemaal geen innerlijk geluk had.

Ik ademde, leefde niet. Met andere woorden, ik was al heel lang ontrouw aan mezelf. Ik had mijn innerlijke stem verstikt en genegeerd en nu gaf die me een klap in mijn gezicht: WORD WAKKER!! En dat deed ik.

Voor het eerst in mijn leven nam ik verantwoordelijkheid voor mijn eigen geluk. Dat betekende dat ik onze relatie moest beëindigen, niet vanwege de andere vrouw, maar omdat ik diep vanbinnen wist en voelde dat we niet de juiste match waren. Het was een groot risico, we hadden niets op papier, ik had nauwelijks spaargeld, ik werkte in zijn bedrijf en onze oudste zoon heeft downsyndroom wat veel zorg betekent... Het was totale overgave aan het onbekende. Alsof je van een klif springt met ogen en armen wijd open... gewoon tr