Monique

Haar opgewektheid en openheid, verpakt in een creatief jasje, voelde als een warm dekentje. Ik ben blij dat ze niet zo lang geleden voor mijn lens stond.

Vertel ons wat je graag wilt dat we over jezelf weten;

Mijn naam is Monique uit Den Bosch, moeder van twee creatieve kinderen. Toen ik 32 was, ontmoette ik mijn partner in een platenwinkel. Hij had daar een bijbaantje naast zijn baan als docent. Na een paar zaterdagen achter elkaar wat cd's te hebben gekocht, zette ik mijn stoutste schoenen aan en vroeg hem mee uit. Al vrij snel daarna gingen we samenwonen. Aan kinderen dacht ik nooit met mijn vorige vriendjes, maar met Arnold durfde ik de sprong in het diepe te wagen.

We zijn onlangs verhuisd naar een dorp net buiten Nijmegen vlak bij het bos, alleen wij tweeën en onze Griekse zwerfhond. We voelden allebei de behoefte om in een groenere omgeving te wonen, wat na 60 jaar een flinke stap weg was van de grote stad. Tijdens de renovatie van ons nieuwe huis fungeerde ik een paar maanden als "aannemer". Er moest veel gebeuren, er had niemand meer in dat huis gewoond in meer dan twee jaar. Het huis heeft een tweede verdieping, die al 6 jaar leeg stond. We voelden allebei dat het huis een tweede leven verdiende.

Vertel ons over je carrière?

Ik twijfelde vroeger over studeren om maatschappelijk werker te worden of iets in fashion. Uiteindelijk koos ik voor een particuliere modeacademie in Amsterdam; echter zag ik mezelf niet als een echte modeontwerper. Moodboards maken ging heel goed voor mij, ik maak ze nog steeds graag. Praktische stylingtraining was een betere optie voor mij geweest. Naast mijn studie werkte ik in het weekend met een geweldig team bij een modeboetiek genaamd Foxy Fashion. Ik heb nog steeds contact met een aantal van hen. Na de modeacademie begon ik te werken als etaleur voor een grote winkelketen.

Ongeveer 10 jaar geleden vroeg een vriendin of ik haar kon helpen haar garderobe uit te zoeken. Ik dacht, hé, zie je niet de leuke en modieuze combinaties die je kunt maken met de items in je kast?! Diezelfde avond bedacht ik een plan om mijn kledingadviesbedrijf te starten (naast mijn gewone baan). Mijn motto was en is nog steeds: "Haal meer uit je kast." Ik heb een aantal extra workshops gevolgd om meer te leren over het stylingvak. Ik werk vooral op mijn intuïtie en creatieve oog. Ik zie vaak meteen wat iemand staat of niet.

Dus op een bepaalde manier werk ik af en toe nog als maatschappelijk werker en gebruik ik mijn gevoelige antennes. Ik heb vooral een klik met klanten die in een overgangsproces zitten en mij toestaan hen te helpen. Wanneer ze in de spiegel kijken en vol zelfvertrouwen naar zichzelf kijken, zijn dat voor mij mooie momenten. Onlangs had ik een sessie met een klant die borstkanker heeft gehad. Ik was zo dankbaar dat ik haar op mijn eigen manier een beetje zelfvertrouwen kon geven.

Twee jaar geleden ben ik gestopt met mijn werk als etaleur. Werken in fast fashion paste niet langer bij mij. Ik had een masterclass duurzame ondernemerschap gevolgd met mijn dochter Nina, wat me nog meer aan het denken zette. Naast closet-styling sessies organiseer ik ook stylingadvies evenementen met een thema. Ik begin de dag met een gastspreker, daarna krijgen deelnemers kleur- en stijladvies. We bespreken ook goede en slechte aankopen uit het verleden om bewustwording te creëren. Deelnemers maken een persoonlijk moodboard, dat we samen bespreken en analyseren. Het is geweldig om het evenement naar mijn smaak te stylen binnen een passend thema. Tijdens deze dag is het essentieel om binnen en buiten op een ontspannen manier te laten samensmelten. Ik vind kleding een prachtig communicatiemiddel. Ik houd ervan bewustwording te creëren in een samenleving waar fast fashion normaal is geworden.

Wat is het moeilijkste wat je ooit hebt gedaan?

Ik vond het moeilijk om mijn parttime baan op te zeggen. Loslaten van een betrouwbaar inkomen en helemaal gaan voor het ondernemerschap. Ik heb veel slapeloze nachten gehad om te beslissen wat ik moest doen.

Waar ben je het meest trots op?

Ik ben het meest trots op het starten van een nieuw avontuur en het opzeggen van mijn baan op 58-jarige leeftijd. Tegenwoordig doe en ervaar ik zulke mooie dingen, ik ben elke dag dankbaar dat ik de moed had deze stap te zetten.

Ik ben ook trots op mijn zoon en dochter. Beide kinderen volgen hun hart en zijn mooie mensen die er altijd voor hun vrienden zijn. Mijn man en ik namen ze vroeger vaak mee naar het bos toen ze klein waren, we bezochten mooie steden en musea. Tegenwoordig merk ik dat ze allebei zulke dingen waarderen, zoals de natuur en de schoonheid in kleine dingen.

En ik ben trots dat mijn man en ik de stap durfden te zetten om ons huis te verkopen en een oud huis kochten om te renoveren. Veel van onze vrienden verklaarden ons voor gek.

Je kent je