Piątka za to!

To skłoniło mnie do głębokiej refleksji nad naszymi postępami, jednocześnie przypominając o długiej drodze, która jeszcze przed nami. Ogarnęło mnie poczucie melancholii, które poprowadziło mnie z powrotem do mojej osobistej odysei.

Estée Lauder i Szpital Antony van Leeuwenhoek połączyły siły, aby zwiększyć świadomość na temat raka piersi, przy czym pierwsza z nich hojnie przekazała kluczowe fundusze na badania i wsparcie dla kobiet zmagających się z różnymi formami tej podstępnej choroby. Często porównywałam raka piersi do cichego intruza, jak ciche pukanie do drzwi. Zbyt często pojawia się bez zapowiedzi, a gdy zdajesz sobie sprawę, że jest obecny, już wymaga całej twojej uwagi. To prawie jak niekończąca się gra w "puk puk", ale z stawkami wyższymi, niż można sobie wyobrazić.

Pięć lat temu rak piersi zapukał do moich drzwi, a moją pierwszą reakcją był niedowierzanie. Zastanawiałam się, czy to jakiś okrutny żart, ale niestety, nie był. Gdy zagłębiałam się w moją diagnozę, jej powaga stała się całkowicie oczywista. Zaklasyfikowano mnie jako "potrójnie ujemną" i odkryto, że noszę gen raka piersi, co jeszcze bardziej skomplikowało tę złożoną sytuację. W końcu musiałam przejść usunięcie jajników, co wprowadziło mnie w trwały stan menopauzy. Niemniej jednak, poddanie się tej chorobie nigdy nie było częścią mojego planu. Miałam zbyt wiele do życia – moje dzieci, rodzinę i marzenia bliskie mojemu sercu.