Tanja van Wijk

Co jest dla Ciebie najlepszą częścią starzenia się?

Te kwestie są dla mnie bardzo blisko siebie. Piękno i radość starzenia się polegają na tym, że coraz bardziej żyję chwilą obecną. Jako mała dziewczynka zawsze chciałam być starsza. Obecnie wiem lepiej, co jest moje, a co należy do innych, i dzięki temu nie noszę już wszystkiego ze sobą ani nie biorę tego do siebie. Twardość powoli, ale nieuchronnie znika, a miękkość wraca do mnie i do innych.

Niestety, ta droga nie zawsze jest pozbawiona wybojów i zakrętów. Konfrontacja z samą sobą bywa czasem bardzo trudna. Uczę się dosłownie i w przenośni patrzeć w lustro, poznawać swoje potrzeby i pragnienia, a zajmowanie swojego miejsca w życiu często wywołuje też dużo oporu ze strony starych wzorców, takich jak złe myśli, które mnie przygnębiają.

To proces, który wymaga czasu i nie da się go kontrolować. Moja siła tkwi w pozostawaniu miękką, zwłaszcza gdy sprawy nie idą dobrze. Staram się też przekazać to moim dzieciom, szczególnie mojej córce, jak ważne jest kochać siebie. To jak instrukcje ratunkowe w samolocie, ale na całe życie. Najpierw kochaj siebie, a potem innych. To daje siłę, by nie kochać kogoś kosztem siebie.