Eline's Reis

Zes maanden chemotherapie, onderbroken door een gevaarlijke gistinfectie in mijn longen (PJP) die me een week in het ziekenhuis hield, borstbesparende operatie en bestraling. Het is veel om mee om te gaan, en ik kan de omvang ervan nog niet bevatten zo kort nadat het is afgelopen.

Er is het uitstekende deel van de chemotherapie; het werkt optimaal. Achteraf was er geen kanker zichtbaar op de scans. Er werd geen actieve kanker gevonden in het weefsel dat tijdens mijn borst- en okseloperatie werd verwijderd. Hierdoor behoor ik tot de selecte groep met 10 tot 15 procent kans op deze uitkomst en kon er een borstbesparende operatie worden uitgevoerd in plaats van een mastectomie, wat prachtig is gedaan.

Toen maakte de ongewone en moeilijk te diagnosticeren longontsteking me erg ziek en zwak tijdens de chemotherapie. Het had fataal kunnen zijn als de artsen het niet hadden ontdekt. Ze gaven me zeer hoge doseringen prednison en specifieke antibiotica.

In dat opzicht ben ik heel gelukkig geweest met alle mensen – vrienden, familie en buren – die allemaal kwamen helpen. Mijn hond uitlaten, maaltijden voor me koken, me vergezellen naar het ziekenhuis, gezelschap houden en er gewoon voor me zijn. Het is absoluut overweldigend, ontroerend en hartverwarmend geweest. Ik heb zoveel liefde en steun gevoeld, en ik voel me zo gezegend en dankbaar voor deze ervaring.

Maar er is ook de andere kant van deze reis. Het absolute hartzeer van mijn ouders die mij dit zien doormaken. De totale schok en pijn die mijn vrienden ervoeren bij het aanschouwen ervan. Het ontvangen van het verdict dat ik door de behandelingen geen (biologische) moeder meer zou worden. Het ontwikkelen van ernstige bloedarmoede tijdens de chemotherapie liet me uitgeput achter na minimale inspanning. De enorme vermoeidheid veroorzaakt door de verschillende behandelingen.

Na longontsteking en ziekenhuisopname was mijn ongelooflijk verzwakte lichaam wekenlang aan huis gebonden. De enorme vochtretentie veroorzaakt door prednison en de gewichtstoename als gevolg van de eetlust die het opwekte. En toen liet de door chemotherapie geïnduceerde menopauze mijn gewrichten en spieren pijn doen. Mijn geest en ziel zijn in een chemische disbalans, waardoor ik me de afgelopen maanden neerslachtig en depressief voel.

Het is veel geweest. En ik weet nog niet precies hoe ik me erbij voel. De symptomen van de menopauze hebben me verrast. Ik wist niet van de gewrichtspijnen in die mate, en ik heb misschien de chemische disbalans die het kan veroorzaken onderschat. Bovendien ben ik bezorgd geworden over mijn fysieke uiterlijk en het gewichtstoename, aangezien de hormonale veranderingen die ermee samenhangen een enorme impact op mijn metabolisme kunnen hebben. En er liggen nog eens zeven jaar hormoontherapie voor me.