Navigeren door de perimenopauze met homeopathie

Dit was ik—een totale puinhoop—totdat ik remedies ontdekte die werkten, zoals zout (ja, zout smelt ijs). Dat kan jou ook helpen! Vet je laarzen, dames, en wees vastberaden om te gedijen. Deze perimenopauze reis vereist wat behendig schaatsen, wat diep ademhalen, wat gewichtheffen en wat overgave, maar er is hoop, en ik vond die in de vorm van homeopathie.

Aangezien ik homeopaat ben, zou je denken dat ik het eerder had ontdekt, maar je weet wel, mens zijn en zo, soms hebben we de pijn van de les nodig. Perimenopauze wist er op de een of andere manier in te sluipen. Ik had nooit echte problemen met mijn menstruaties gehad, en ik zorgde altijd goed voor mezelf. Ik at goed (met veel eiwitten om spiermassa te behouden, een sleutel naarmate we ouder worden), deed ademwerk, meditatie en regelmatig Pilates sinds ik 30 was (om nog maar te zwijgen van vier kinderen, wat neerkwam op veel extra ‘gewichtheffen’). Toch schopte perimenopauze me nog steeds in mijn kont en liet me afvragen waarom?

Uiteindelijk realiseerde ik me dat stress een enorme rol speelde in mijn glijdende pieken en dalen, want voor mij viel de timing van mijn overgang samen met de wereld die gek werd en mijn bedrijf (ons enige gezinsinkomen) dat op slot ging! Niets daarvan hielp natuurlijk, want als je constant hoge cortisolniveaus hebt (het stresshormoon), veroorzaakt dat chaos in je totale hormonale beeld en je emotionele veerkracht!

Dit betekende dat ik de schuld niet alleen op perimenopauze kon schuiven, wat ik in het begin wel deed—een beginnersfout. Het begrijpen van de impact van cortisol gaf me wat hoop; aangezien ik de negatieve effecten van hoge cortisol eerder had opgelost, kon ik het opnieuw doen. Die wetenschap gaf me een beetje kracht.

Ik zit nog midden in de perimenopauze, maar dankzij homeopathie ben ik veel beter in figuurlijk schaatsen en het ijs smelten zodra het zich vormt – wat maar goed is – want mijn menopauze is net weer 12 maanden uitgesteld!

Ik ben 53 terwijl ik dit schrijf, en ik kreeg net weer mijn menstruatie, wat ik niet per se had verwacht. Mijn laatste menstruatie was 82 dagen geleden, en daarvoor, toen ik mijn eerste menstruatie ooit oversloeg, kwam ik tot 170 dagen voordat ik weer bloedde. Technisch gezien word je niet als in de menopauze beschouwd totdat je 12 opeenvolgende maanden je menstruatie hebt gemist. Dat is 365 dagen zonder menstruatie – dus ik kwam bijna halverwege de eerste keer dat mijn menstruaties stopten.

Nu ben ik weer bij dag één en aan het tellen, o jee.

Menstruaties missen is een nieuwe ervaring voor mij; sinds ik op mijn 14e voor het eerst menstrueerde, was mijn cyclus als een klok, alleen pauzerend voor zwangerschap en borstvoeding…. Behalve die tijden was het altijd 27-29 dagen. Rond mijn 51e werd het 33 dagen en dacht ik, OMG, ben ik zwanger? (Je kunt je dat gevoel wel voorstellen, toch?) Wanneer je ritme plotseling onvoorspelbaar wordt, EN je libido je begint te negeren, nou, laten we zeggen dat mijn innerlijke dialoog was: “WTF?” Is dit het? Zal het leven ooit nog hetzelfde zijn?

Ja, ik dronk de koele drank van paniek en propaganda, en geloofde alle negatieve verhalen. Propaganda zoals deze parel – “je vagina droogt op, dan is het voorbij” – ik was vastbesloten om op de een of andere manier te bewijzen dat het allemaal niet waar was!

Wat ik tot nu toe op deze reis heb ontdekt is dit… het is een spel van overgave. Perimenopauze is een trip, dames, echt een trip! Het is alsof je een van die mystery flights neemt … waar gaan we heen? Nou, het heet menopauze, maar je weet niet hoe het eruit zal zien of zal voelen totdat je er bent!

cue nachtelijk zweten