Żyj i pozwól żyć

Żyj i pozwól żyć to, do czego staram się dążyć każdego dnia; mam oczywiście swoje opinie, ale staram się nie oceniać nikogo, kto myśli inaczej. Nie zaczęłam tego projektu, by wskazywać palcami na ludzi o innych poglądach. A teraz, gdy mam dużą publiczność i głos, nie zmienię swojego punktu widzenia.

Każda kobieta ma prawo do podejmowania własnych decyzji, jak chce się starzeć, bez oceniania. Botox czy nie Botox. Wypełniacze, operacje plastyczne, wszystko albo nic. To dotyczy także mnie. Moje upodobanie do naturalnie starzejących się kobiet jest osobiste i sama chcę starzeć się jak najbardziej naturalnie.

Czy nie jest istotne w życiu, aby zachować otwarty umysł, być otwartym na pomysły i opinie innych ludzi? Jak inaczej moglibyśmy się rozwijać, rosnąć i uczyć? Oczywiście, nie zawsze zgadzamy się z poglądami innych. Ale jest miejsce dla nas wszystkich, ze wszystkimi naszymi przekonaniami.

Kobiety powinny przestać oceniać inne kobiety i zacząć je wspierać. Ten projekt, te portrety, kobiety, historie, to prawdziwe życie. Moje zdjęcia pokazują moje preferowane spojrzenie na starzenie się: naturalne, pewne siebie, dumne. AndBloom to moja wizja „pięknej podróży w starzenie się”, ale nigdy nie będę oceniać kobiety za podejmowanie innych wyborów w życiu. Wszyscy się starzejemy. Wszystkie jesteśmy kobietami. Gdybyśmy szanowały i wspierały się nawzajem zamiast potępiać, czy nasza wspólna podróż w starzenie się nie byłaby o wiele przyjemniejsza? Może nawet łatwiejsza?

Moja misja?

• Publikować portrety, aby udowodnić, jak piękne są naturalnie starzejące się kobiety powyżej 40 i starsze oraz akceptować wszystkie oznaki starzenia się.
• Pokazać, jak absurdalne jest to, że tak rzadko widzimy tę grupę docelową reprezentowaną w mediach. Jest nas tak wiele, a rosnąca potrzeba uznania jest zauważalna.
• Aby stworzyć przyjazną kobietom społeczność, w której ostatecznie możemy być sobą i mówić, co myślimy.
• Cyfrowe miejsce, gdzie kobiety mogą łączyć się z innymi kobietami o podobnych poglądach. Miejsce, gdzie możemy otwarcie rozmawiać o naszych podobnych myślach i problemach bez oceniania.
• Aby to zrozumieć, piszę i rozmawiam o miłości własnej i akceptacji siebie.

W końcu wierzę, że jeśli przestaniemy być krytyczni wobec siebie, przestaniemy też krytykować innych. Świętujmy naszą wyjątkowość i szanujmy osobiste wybory. Zachęcajmy się nawzajem do podejmowania ryzyka i bez lęku bądźmy najlepszą wersją siebie!