Chcesz zrobić to jeszcze raz?

Podczas naszego pobytu w hotelu przyjaznym dzieciom, regularnie obserwowałem nastolatków spacerujących wokół. Czy kiedykolwiek na nich patrzysz? Ja mogę godzinami, z wielkim zainteresowaniem i przyjemnością. To wywołuje wspomnienia z moich własnych lat nastoletnich i wielu lat później. Niewinność, widoczna postawa „świat jest mój.” Pierwsza świadomość swojej seksualności, flirtowanie i obietnica przyszłych możliwości. Pewność, że wszystkie marzenia mogą się spełnić i, co najważniejsze, ich śmiała, beztroska postawa.

Bardzo dobrze pamiętam takie podejście, ale już go nie mam. Czuję pustkę, gdy obserwuję młodych. Szkoda, że straciłem tę beztroskę. Ale jednocześnie zdaję sobie sprawę, że w zamian przyszło coś zupełnie innego; spokojna mądrość. Uświadomienie sobie, że z wiekiem wzrosła świadomość mojej śmiertelności. Przerosłem rozczarowanie złamanymi marzeniami. Nie wszystkie się spełniły, i to jest w porządku. Życia nie da się ułożyć. Nikt nie był w stanie uleczyć moich ran. Szukanie miłości w innej osobie kończyło się wieloma rozczarowaniami, aż zrozumiałem, że najpierw muszę nauczyć się kochać siebie.