Lenny

Będąc z powrotem w Holandii, zdałam sobie sprawę, że nie opublikowałam jeszcze wywiadu, który przeprowadziłam z nią na mojej stronie internetowej. Tłumacząc go dziś wieczorem z niderlandzkiego na angielski, uświadamiam sobie, jak niezwykle silną i inspirującą kobietą jest Lenny, jestem pewna, że się ze mną zgodzicie…

Opowiedz nam o sobie.

W 1970 roku wyszłam za mąż w wieku 20 lat i miałam 2 synów. Chciałam być przy chłopcach, gdy były małe; w tym czasie często pracowałam wieczorami w znanym klubie nocnym w Rotterdamie, byłam hostessą na targach i otworzyłam własną kawiarnię. Po prawie 18 latach małżeństwa moje małżeństwo się rozpadło, a ja pracowałam przez 20 lat w banku ABN AMRO jako sekretarka wykonawcza / asystentka zarządu. W 1990 roku po raz drugi wyszłam za mąż za Roba. W 1997 roku okazało się, że jestem genetycznie odpowiedzialna za gen raka piersi BRCA-1. Po wielu badaniach na temat tego dziedzicznego genu raka piersi napisałam książkę pt. "Właściwy wybór", która ukazała się w 2006 roku. Niestety moja siostra również miała ten zły gen raka piersi i zmarła w 2001 roku na skutek raka piersi.

W 2007 roku mój męż miał dwa udary niedokrwienne, co znacznie wpłynęło na moje życie. Wtedy zauważyłam, że cała uwaga skupiała się na osobach dotkniętych, a partnerzy, którzy również cierpieli ogromnie i ledwo radzili sobie z opieką, tak naprawdę nie byli objęci opieką. Napisałam książkę, szczególnie dla partnerów ... Ta książka została opublikowana w 2010 roku i nosi tytuł "Nie powinno być jeszcze bardziej szalone" (obie książki są po holendersku). Reakcje na mojej stronie internetowej pokazują, że ta książka jest wielkim wsparciem dla wszystkich opiekunów, którzy mają partnera z NAH (Nabytym Uszkodzeniem Mózgu). Dzięki wielu bardzo potrzebnym wakacjom, które odbywaliśmy, mogłam utrzymać to życie. Niestety, mój drogi męż zmarł w grudniu 2018 roku.

Jakie jest największe ryzyko, jakie kiedykolwiek podjęłaś?

Rozwiodłam się z moim pierwszym mężem po 18 latach małżeństwa. Wtedy nie miałam stałych dochodów i musiałam opiekować się dwoma małymi chłopcami. Mimo to chciałam odejść, ponieważ to małżeństwo przynosiło mi wiele smutku i nie chciałam stracić poczucia własnej wartości. Następnie zaczęłam uczęszczać na kurs komputerowy i zarejestrowałam się w agencji pracy. Niedługo potem zaoferowano mi pracę na część etatu w dużym banku w Rotterdamie, co zaowocowało stałym kontraktem. W ciągu dwóch lat awansowałam na sekretarkę zarządu.