Akceptacja siebie i przyjaźń

Kiedy osiągamy wiek 40 lat (i więcej), większość z nas przestaje dążyć do perfekcji i nakładać na siebie nierealistyczne oczekiwania, szalone oczekiwania, które mogą prowadzić do wielu frustracji. Im jesteśmy starsi, tym mądrzejsi w rozpoznawaniu, że niedoskonałość jest piękna. Spędziłam wiele lat dwudziestych i trzydziestych, raniąc się i obrażając na innych ludzi lub martwiąc się, co inni o mnie myślą. Obecnie mam wokół siebie ludzi, którzy mnie kochają, wybieram bycie tylko z tymi, którzy mnie podnoszą, zamiast ciągnąć w dół.

Może jeszcze ważniejsze jest to, że uczyniłam z nauki kochania samej siebie moje najważniejsze życiowe zadanie. Żałuję, że nie wiedziałam, gdy byłam młodą kobietą, tego, co wiem teraz o rozmowie z samą sobą. Jestem dla siebie o wiele łagodniejsza w wieku 44 lat niż kiedyś i jestem teraz o wiele szczęśliwsza! Jesteśmy w 100 procentach odpowiedzialni za własne uczucia i mamy moc przekierowywania naszych myśli na pozytywne, które naprawdę nas budują — a w zamian możemy budować innych i rozwijać wspaniałe przyjaźnie z innymi podobnie myślącymi ludźmi.

Dziewczyny mojej najlepszej przyjaciółki, wczoraj na weselu, były dalekie od ideału. Według standardów naszego społeczeństwa, wszystkie były niedoskonałe, za stare, za małe, za wysokie, za duże, za chude, zbyt krótkimi, zbyt cienkimi lub grubymi włosami, dużym biustem lub za małym, stopami, zębami, oczami, uszami itd., itd., itd. Ale wszystkie otwarcie zrezygnowały z przekonania, że szczęście istnieje w określonym kształcie lub rozmiarze.

One są właścicielkami swoich ciał, swoich (delikatnych) linii, swojej życiowej historii. I są właścicielkami swojej przyjaźni. A nie ma nic piękniejszego niż kobieta pewna swojej własnej skóry, kochająca życie, czująca się piękną.

Obserwując tę małą grupę kobiet i patrząc na mój własny krąg, doszłam do wniosku, że kobiety po 40. roku życia (i starsze) są też o wiele lepszymi przyjaciółkami. Nie opieramy już naszych przyjaźni na popularności, nie ma już rywalizacji, coraz bardziej opieramy nasze przyjaźnie na miłości i szacunku. Prawdziwi przyjaciele to ci, którzy są z tobą na twoim ślubie, ale także w trudnych chwilach. Przyjaciele rzucają wszystko i przynoszą butelkę wina, lody i chusteczki do twojego domu w potrzebie albo tańczą całą noc, gdy jest coś wspaniałego do świętowania, jak piękne małżeństwo. I wreszcie, ale zdecydowanie nie mniej ważne, prawdziwi przyjaciele akceptują cię takim, jakim jesteś, co ostatecznie pomaga ci w procesie samoakceptacji, więc to sytuacja korzystna dla obu stron.